potwór nie baba ze mnie

Ostatnie dwa dni były dla mnie bardzo smutne, ciężkie i niewdzięczne..... W sobote, niedziele i poniedzialek byl u nas moj bratanek, w pale mi sie nie miesci jak mozna na 3 dni zostawic 2 letnie dziecko u babci, a rodzice pojechali do znajomych z młodszym, wkurwiałam sie strasznie, bo uczucia zazdrosci, milosci i braku dziecka nie sa mi obce zwłaszcza przy biegajacym maluchu w moim domu, meczylam sie 3 dni jak niewiem co........zabrali dziecko w poniedzialek.........wrócili w srode...siedzieli z dwójka maluchów od 17 do 22 miałam dość chciało mi sie plakac, bylam wiezniem we wlasnym domu.....mąż pierwszy raz powiedział, ze chyba dostanie depresjii....poryczałam sie jak głupia, bo jak wygonic własna rodzine?? Mimo, ze to idioci bez kultury i obycia chyba...... Skonczylo sie na tym, ze jeszcze wychodzac po 22 zonka brata probowala małego namowic zeby zostal u babci- debilka, dobrze, ze mały nie chciał. Swoja droga, jak sie nie ogarnia 2-ki dzieci, to sie ich hurtowo nie robi........poszłam do mamy wypłakałam sie, powiedzialam ze tak nie moze byc, ze nie dajemy rady, ze to sie musi jakos ukrocic, ze jest tak ciezko itp.........i zostalam odebrana jak potwor, jakbym babci zabraniala widywac wnuki. Boże, jak ciężko zyc z takim smutkiem i jeszcze słyszeć, ze jest sie tą złą..... Dwa dni mama odzywa sie jakos pół słowkami i mam wrażenie, że nie z troski o nas a ze złości na mnie.......sama niewiem........czasami jest mi tak strasznie smutno........

Byłam dzis u siostry ciotecznej, 2 sliczne dziewczyni w domu i chlopiec w brzuszku, czułam sie jak pusty bemben, nie zazdroscilam jej bo ciesze sie jej szczesciem, ale czuje jak moj czas mija, widze jej dzieci po 6, 5 lat a ja nadal sama......nawet jesli sie uda to bede stara mama....jesli sie uda naturalnie bede sie bala  czy nie jestem za stara........Boże daj mi siły!