Miejsce w którym mam zamiar się wyflaczać, aby zachować jasność umysłu i nie zwariować.
Troche sie uspokoilam, wyciszylam, juz jest ok....zaczynam nowy sezon ehhhh przygotowania do 1 listopada, urodziny mamy, wyjazd na mazurki.......zakupy ehhh wczoraj w reserved kupilam sobie bajeczne jensy z powydzieranymi dziurami ehhhh ;-] mama w szoku jak mozna płacic za podartą odziez ;-] pracuje, czytam, organizuje sie powoli....zapelniam pustke praca, pomyslami, dzialaniem i tak przez nastepne 2 tyg.
Bezbrzezny smutek.................., to coś co odczówam na każdym kroku......jest niedziela.....pije na górze samotnie kawe, jjem naleśniki.....mąż w pracy...ciagle zabiegany....nie pamietam kiedy juz na dłużej zatrzymalismy sie i powazniej pogadalismy.....na dole rodzice biegaja za swoim wnuczkiem, moim bratankiem wychwalajac kazde słowo, kazdy krok....chłopczyk idealny.......nikt nie wie co czuje......od kilku dni łaże i popłakuje nad soba, nad straconymi nadziejami, nad uciekajacymi latami........czuje jakby to wszystko było moja winą. Posprzatałam wczoraj dom, jest slicznie, czysto, pusto.............szukam zajęć bo moje życie jest fajne ale z ogromna dziura, której nie mozna przeskoczyć. Brak mi dziecka. Tak strasznie. Dobijam sie, ze cos ze mna nie tak.....dlaczego? Innym przychodzi to tak łatwo, bez problemu, a ja czekam juz ponad 5 lat i nadal nic!!! Ostatnia metoda leczenia też zawiodła....odwołałam wizyte w klinice......dadza mi kolejna nadzieje, wydam kase a i tak nic z tego nie bedzie......niewiem co robic........narazie moge tylko płakac i uzalac sie nad soba nic innego mi nie wychodzi, nic innego niechce.....mam wszystko gdzies...........
Znowu to samo.....wstalam pojechałam do pracy a tam ból brzucha taki, że gotowa byłam umierać na miejscu.......nacpałam sie lekami jak zwykle.....znowu okres....po raz który????po raz 65 jakoś!!!!! nienawidzę siebie w ten dzien, wszystkie moje nadzieje zostaja poprostu zniszczone, beczałam jak głupia, tyle, że ciężko odruznić czy z bólu fizycznego czy psychicznego.....z obu. Skoro nie potrafie zajsc w ciąże czemu musze tak straszliwie cierpiec. Najgorsze, ze medycyna nie potrafi powiedziec dlaczego????? Kolejny zmarnowany miesiąc, zazdrośc, złość i beznadzieja......znowu zaczynam od nowa...powoli sie poddaje, zostało mi mało czasu do podjęcia decyzjii co dalej.....po nowym roku trzeba iść do osrodka adopcyjnego i pytać...trzeba zacząć cos robić, bo innaczej zostaniemy sami........tak bardzo mi smutno.......
Aktywnie przeleciała środa wypełniona praca, bólem pleców, szkoleniem BHP w pracy i bieganiem za bratankiem. Znów dzis ciężko było tulić małego chłopca do siebie, tak bardzo cieszył się na przyjazd cioci ehhhhpo obiadku wpadł kurier z moim tabletem, wiec mialam dzis troche odkrywania i zabawy...bylam z mezem na tortilli i dzien mi sie skonczyl....kiedy?niewiem....nie zrobilam nic wiecej...rano ciemno..po pracy ciemno...skrócił mi sie okrutnie dzien....lece do łózka, zmówie rózaniec i ide spać. Tata wrócił ze szpitala, operacja sie nie udała, ale miejmy nadzieje, ze jego serce będzie z nami jeszcze dłuuuuugo....dobranoc
No i przezyłam poniedziałek, pierwszy dzien w pracy po długiej przerwie na chorowanie...i było spoko...bałam sie wczoraj, że nie dam rady, ale pomijając fakt, ze chodziłam ciagle mokra jak mysza i słaba jak dziecko to było ok. Dostałam kilka komplementów bo wpadłam w nowym cool mundurku i kilka uwag o poprawie figury. Niestety jedyny plus rotawirusów czyli chudniecie expresowe wraz ze zdrowieniem zanika ha ha takze ciesze sie chwila ;-)
Niestety okazuje sie, ze znowu wkrecałam sobie rozne rzeczy do głowy......no bo stan podgoraczkowy wczoraj, a przeciez mialam ciagle oslabienie, nudnosci a juz jjem, brak apetytu rano, bóle brzucha tak nisko.........nadzieja umiera ostatnia wiec podswiadomie mysle może ciąza...........wiem, że rozczaruje sie ponownie bo znowu wszystko po staremu, wiem, ze przez chorobe okres mi sie przesunie ale w glowie zasiane ziarenko nadzieii....głupia jestem, ze przez 5 lat porażek jeszcze sie nieczego nie nauczyłam...
Wymyslałam juz milion imion, tysiace wystrojów pokoiku, dziesiatki mozliwych powiadomien meza a tu nadal cisza, nic i zero.......
Jutro tata jedzie do Warszawy na zabieg, beda probowali obudzic do zycia jakas stara zyle przy sercu.......nowa nadzieja, musi sie udac, przedluzyc mu zycie chociaz pare kolejnych lat.......
Ech mysl pozytywnie!!!!!
Dzis odezwali sie moi dwaj chłopcy, jeden z Wawy drugi z okolic...przypomnieli sobie o mnie i wykazali się seria troskliwych pytan o moje zdrowie, miło ......
Wogóle to ja dziwna jestem, juz drugi dzien gotuje na parze warzywa- zdrowe, pyszne, chrupiace ble ble......po czym zalewam je przesmazona bułka tarta z duza iloscia soli ha ha crazy......lece spac, bo mój organizm jeszcze sie nie przestawil na tryb PRACA.
Jak to w necie piszą ''niedziela powinna być płatna bo cały dzien mysle o pracy'' a właściwie to jestem przerazona, że jutro trzeba tak wcześnie wstac i isc do pracy....ja nie czuje sie na siłach...dzis cały dzien z problemami zoładkowymi, a własciwie bólem jelit.....do 19 zjadłam płatki i 2 kanapki...dopiero po powrocie z koscioła wzieło mnie na jedzonko...zjadłam rosołek i warzywa z parowaru i pierniczki sztuk 4 i czuje ze jest spoko, ale rano znowu bedzie to samo buuuuuu, do tego miałam stan podgorączkowy.....zdechła jestem, szybko sie mecze, a tu jutro dzwiganie, targanie i bakterie w masowych ilościach....niewiem jak to będzie....
Mąż wrócił z mazur ale mało rozmowny, ide poleże z nim w łózeczku moze sie rozgada.....
Boli mnie poprostu wszystko ;-( Jelita i brzuch dokuczaja po grypie, bola barki, szyja, stawy biodrowe tak okrutnie, że lezeć na boku już ciężko, mam autentyczny ból dupy- czyt. dół miednicy, kość krzyzowa. Jestem cała sztywna i obolała w obrębie miednicy....sprzatałam cały dzień, robiłam papu dla siebie i taty, bo urzedujemy sami w domku (mąż na mazurach u szwagra, mamusia pilnuje wnuków) byłam w sklepie, karmiłam kurki itp itd a ból nie znika...jestem zesztywniała!!! I powinnam, naprawde powinnam pocwiczyc, ale wes i wes jak taki kiepski nastruj.....tęskno do męża.......jutro ostatni dzien w domu, a ja nie czuje sie ani zdrowa, ani gotowa do pracy....czuje sie chora!!!! Help.....
Jestem szczęściarą.... i to serio. Mam fantastycznego męża. Żeby nie problem z dzieckiem była bym najszczęśliwsza kobietą na ziemi. Znam tego pana już 14 lat z haczykiem, od samego poznania na licealnej potańcówce widac było, że cwaniak ;-] już pierwszego dnia naszego ''chodzenia'' zamiast policzka obrucił sie i podstawił usta hehe
Wysoki na tyle, że mogę sie przytulić ''pod brodą'', blondyn- chociaz moim ideałem zawsze był brunet i to z niebieskimi oczami, mąż ma zielone, ale nie widze obok siebie nikogo innego. Jedyny człowiek na ziemi który ze mna wytrzymuje, jedyny który rozumie- na ogół, bo przyjaciela to z niego nie będzie.....jest zemna w trudnych chwilach, kocha mnie, rozpieszcza, wytrzymuje moje dziwadztwa i fanaberie.....ja się wściekam a on mnie rozsmiesza i koniec padam, odpuszczam, usmiecham się........rży na moje tyrady i krzyczy na innych żeby mu zony nie wkurwiali.....Boze jak ja go kocham. Pamietam jego przestraszona twarz po operacjii i w ten wtorek, kiedy prowadził mnie i pilnował na kroplówkach......szkoda, że niemoge dać mu dziecka.......to by był najpiekniejszy dar mojej miłosci dla niego.....
Tak mi sie zrobiło smutno, jak zostawił mnie w jeszcze ciepłym łózku...zaczął się pakować i wyjechał na mazurki, bezemnie, żebym szwagrowi dzieciaków nie pozarazała....smutno mi będzie te 2 dni bez niego.....jeszcze zamknietej w domku......
...no niby wyrwałam sie dzis pierwszy raz z mama na grzyby, ale to za szybko, miałam straszliwe zawroty głowy i ból brzucha......wróciłysmy szybko........teraz wieczór z książką lub filmem ehhhh
Spokojny dzien w pełni wykorzystany na rekonwalescencjie. Wyspałam sie, ogarnełam delikatnie dom, musiałam zdezynfekowac łazienke ehhh apetyt mi wrócił i to niestety chyba ze zdwojoną siłą....wcinam jak szalona, obym za bardzo się nie rozszalała ehh Juz 2 dni wcale nie wychodziłam z domu, troche mnie już ciagnie, jutro na bank się wypuszcze chociaz na chwile, bo zawroty głowy są i to spore jeszcze...a i ze sprawnością fizyczna wielka dupaaaa
Siedzę sobie teraz owinięta kocykiem z kotem na kolanach i w głowie mam pewna piosenke ha ha
Żyję!! Po wczorajszym dniu, nie sądziłam, że to powiem, ale jednak...... bede żyła.....jeszcze nigdy nie byłam, tak bezsilna, jak wczoraj...az zaczynałam sie bać...nie mogłam stać, ani siedzieć, nie ogarnialam....po kroplówkach mogłam chodzic, zjadłam kilka łyżek kislu i popiłam elektrolitami......wstałam dzis rano sapiąc i dysząc udało mi się umyć i z pomocą męża zmienić pościel, mało tego nawet namówił mnie na sex heh, niewiele zrobiłam ale dobre i to....leże cały dzien i oglądam filmy...zmieniam tylko boczki żeby nie bolały...odebrałam kilka telefonów....okazuje się, że kilka osób na tym świecie się o mnie martwi..........to miłe. Mąż stwierdził, że skoro już stękam, że wszędzie bałagan to ewidentnie wracam do zdrowia. Jutro będzie jeszcze lepiej, a na zwolnieniu do piątku. ehhh troszke odpoczne....